αποδίπλα

κ. απόδιπλα επίρρ.

1. στο πλάι, δίπλα

2. φρ. «τον παίρνει αποδίπλα» ή «τον έχει αποδίπλα» — είναι συνέχεια κοντά του προσπαθώντας να πετύχει κάτι.